De Pen
En zo kwam, dankzij Ton Oerlemans, De Pen terecht in de Lupine.
Mijn naam is Marion Das, ik ben 53 jaar oud. Ik ben geboren in Oisterwijk maar opgegroeid in Haaren aan de Pastoor Jansenstraat.
Op mijn 24e getrouwd met Franc Das en toen enkele jaren in de Plataanlaan gewoond. Daar hadden wij het prima naar onze zin, maar we woonden in een huurhuis en dat was niet ons uiteindelijke doel.
In 1995 zijn we verhuisd naar de Lupine, een straatje in de wijk De Wijngaert. In onze straat staan slechts 15 huizen en die zijn allemaal zo ongeveer tussen 1992 en 1996 gebouwd. Omdat bijna iedereen in de Lupine in eigen beheer heeft gebouwd, leerden we elkaar vaak al kennen tijdens de bouw; dus al voordat we er woonden. Bovendien komen de meeste inwoners van onze straat oorspronkelijk uit Haaren. We kwamen dus in een straat vol bekenden te wonen.
Bijna alle huizen werden bewoond door jonge gezinnen, en zo kwam het dat er tussen 1996 en 2004 bijna 20 kinderen zijn geboren in die paar huizen. Ik kan me nog herinneren dat destijds onze straat – naast een inrit bij ieder huis – maar 1 parkeerplaats kende. Ondertussen heeft de toenmalige gemeente Haaren gezorgd voor een parkeerplaats voor de deur van bijna ieder huis, maar het aantal auto’s van de bewoners is dan ook verdubbeld!
Toen iedereen nog maar pas in de Lupine woonde, hebben we een buurtvereniging opgericht. We hadden ieder jaar een barbecue in de zomer en een nieuwjaarsborrel in januari, en daarnaast nog een uitje in de loop van het jaar. Maar in de eerste jaren haakten helaas enkele gezinnen af en het “clubke” wat overbleef was eigenlijk te klein voor een buurtvereniging. Toen is die buurtvereniging opgedoekt maar zijn we wel ieder jaar een barbecue en een nieuwjaarsborrel blijven organiseren. Dezelfde mensen bleven steeds komen; daar heb je dus niet echt een buurtvereniging voor nodig. Door Corona hebben deze feestjes de laatste jaren niet meer plaatsgevonden maar ik hoop dat deze traditie vanaf nieuwjaar 2022 toch weer wordt voortgezet.
Het mooie van Haaren vind ik dat veel mensen er blijven wonen, of er terugkomen als ze even zijn weggeweest. Mensen met wie ik op de lagere school heb gezeten, kom ik nu nog tegen bij het boodschappen doen of bijvoorbeeld bij Voetbalvereniging Nemelaer.
Haaren wordt de Tuin van Brabant genoemd. Ik hoop dat we het “groene” kunnen vasthouden in ons dorp. En ik hoop dat ik daar met mijn gezin nog vele jaren van zal mogen genieten.
De Pen geef ik graag door aan ...de Kruisboogstraat.
Groetjes, Marion Das