“Iemand met pensioen heeft tijd, veel tijd en wordt daarom soms een tijdmiljonair genoemd”, aldus Sjef Verstijnen, een van de schrijvers van ‘Haaren, een wandelend dorp’. En veel tijd is er ook aan besteed, met name door de vijf redactieleden, waarvan vier pensionado's en één jonge journalist.
Afscheid van Haaren
“Wat zou een mooi tastbaar aandenken zijn aan Haaren als zelfstandige gemeente?” Toen de gemeente dit vroeg aan de Haarense media, dacht Sjef meteen aan het boek, dat hij kocht in een kringloopwinkel: 'Uitgegroeid tot Helvoirt', in 1995 gepresenteerd als document over Helvoirt, toen deze gemeente bij Haaren werd gevoegd.
Een bestaande canon als uitgangspunt
Eind 2018 werd een vijfhoofdige redactie opgericht en een meedenkgroep met ca. 15 personen vanuit verschillende geledingen. Als raamwerk werd besloten de 'Canon van Haaren' te gebruiken, die Henk van Helvoirt (secretaris van de Heemkundekring De Kleine Meijerij) in 2016 maakte t.g.v. het 50-jarig bestaan van de KBO: 50 afbeeldingen met korte teksten, waarin Haaren vanuit diverse invalshoeken werd beschreven. En al brainstormend ontstond een nieuw raamwerk. Na een vijftal bijeenkomsten met de meedenkgroep, werkte de redactie de ideeën verder uit en zó ontstond in de loop van een paar jaar een prachtig boek.
Vrijwillige tijd
Ondersteund door o.a. Helma van Drunen als gemeentelijk contactpersoon, kwam het vijftal ruim veertig keer bij elkaar om alles goed af te stemmen. “Er was taalkundige afstemming nodig (gebruiken we afkortingen of schrijven we woorden als stichting voluit?), maar ook voor interpunctie (we gebruiken ‘en niet“) en hoe compact of uitgebreid besteden we aandacht aan een onderwerp (2 of 20 pagina’s?). Een flinke klus voor de eindredactie.” aldus Sjef.
En dat alles vrijwillig! Maar tegen het einde was de tijd op en ontstond er tijdnood… "In het begin denk je, oh twee jaar, maar dat is de onderschatting geweest. Vandaar dat we onze planning moesten opschuiven".
Inhoud steeds weer aangepast
Tijdens dit proces van ruim 2,5 jaar werden de inwoners via het Haarens Klokje herhaaldelijk geïnformeerd en uitgenodigd om verhalen en beeldmateriaal toe te sturen.
Sjef vertelt: “Om een item te krijgen over bijvoorbeeld de rijvereniging Het Edele Ros, benader je eerst mensen uit het bestuur - er is een jubileumboek over de vereniging -, dan krijg je een stukje aangeleverd. Daarnaast luister je naar verhalen van mensen die betrokken zijn. En dan is het de kunst om in een paar pagina’s het onderwerp evenwichtig te beschrijven”.
“En”, merkt Sjef op “tot op het laatste moment zijn nieuwe feiten toegevoegd. Zo is dit jaar nog een bijl uit de steentijd gevonden bij het Belversven. Ook die krijgt nog aandacht in het boek, net zoals de onlangs gepresenteerde reuzin van Haaren”.
Overigens kunnen we onze reuzin Ariaoneke allemaal in ‘levende lijve’ ontmoeten in Den Domp bij het afhalen van het gratis boek. Immers ook zij is een tastbaar aandenken aan ons dorp, waarin onze identiteit is vastgelegd.
Uiteindelijk maakte de gemeentelijke subsidie van €12.500,--, aangevuld met een schenking van Francien Pijnenborg èn met sponsorgelden van de fundatie Jeanne van Diessen èn van de Don Bosco Stichting, het mogelijk om 2650 boeken te laten drukken.
De klus is geklaard
Sjef is tevreden over het proces en trots op het resultaat: “We realiseren ons dat een dergelijk werk nooit ‘af’ is, maar de tijd is nu op. En dat is ook prima; we hebben nu weer tijd voor andere zaken. Want vrijwilligerswerk blijft een mooie tijdbesteding voor een tijdmiljonair.”
Sjef, Jacques, Rens, Laurens en Henk, jullie hebben een prachtklus geklaard: CHAPEAU!
Geniet van jullie tijd; wij gaan genieten van het boek. DANK JULLIE WEL!