Hoe is het om in de Corona-tijd Juf of Meester te zijn op een basisschool?
Dit vroegen wij ons af en daarvoor klommen we in de telefoon. Marie-Claire van basisschool de Hasselbraam deelde wat gedachtes met ons over deze uitdagende tijd voor zowel de juf/meester als ook de leerlingen en hun ouders.
“Door de lockdown moesten we allemaal -kinderen, ouders en leerkrachten- 180 graden om. We zijn met z’n allen in één keer (meer) thuis, druk vanuit het werk, thuiswerkende ouders die ook de kinderen les moesten geven, mogelijke ongerustheid over zieke familieleden, grote druk op digitale middelen, kinderen die hun vertrouwde schooljuf en schoolvriendjes en hun vertrouwde routines missen.”
In de praktijk van de afgelopen weken kwam het voor juf Marie-Claire vooral neer op passende instructies geven via de computer en bereikbaar zijn voor vragen en ondersteuning van de kinderen en ouders.
Via powerpoints, gevuld met de opeenvolgende lessen, ondersteunende filmpjes en gesproken uitleg konden de kinderen de lessen van taal, rekenen en spelling oefenen, verwerken en terugsturen. Maar natuurlijk ook veel knutselmogelijkheden, spannende uitdagingen-zoals maak een kunstwerk van 1 m2 en maak daar een foto van bijvoorbeeld, gymopdrachten, ochtendgymnastiek, of een ingesproken boek om even lekker rustig te kunnen niksen.
Uitgeverijen hadden daarnaast massaal hun methodes open gezet. Zo konden de kinderen ook hun vertrouwde oefeningen als bijvoorbeeld begrijpend lezen maken. Regelmatig werden er foto’s opgestuurd van gemaakt werk, zoals informatieve toetsen, zodat ze toch ook voeling hield met hoe de kinderen de stof oppikten. Want dat is niet niks voor die kinderen hoor!
Ook hebben de kinderen meerdere pakketjes thuis gekregen met leuke en ook leerzame stof.
Bereikbaar zijn voor de kinderen en ouders op afgesproken contactmomenten was ook een belangrijk onderdeel van haar werk, de kinderen mochten haar rechtstreeks appen met vragen: “Mag ik je even bellen, juf. Ik heb een vraag…” waarop dan vanzelfsprekend een telefoontje werd gepleegd.
Dit zijn dan ook weer hele speciale en mooie momenten met een kind: samen aan de telefoon de vraag oplossen en beiden met een blij gevoel weer verder gaan. Marie-Claire heeft daar heel erg van genoten.
Het is snel schakelen voor de leerkrachten tussen de werkzaamheden en de kinderen: “Op het moment van contact met het kind ben je heel erg gefocust.
Ook voor de ouders is het, naast veel tijd samen doorbrengen met je kinderen, vast en zeker regelmatig echt pittig om het allemaal voor elkaar te boksen.”
Het advies van school was dan ook om ’t gezellig, ontspannen te houden thuis en zo mogelijk een vaste dagstructuur aan te houden, omdat dit de kinderen enig houvast biedt en helpend kan zijn.
Juf Marie-Claire had een werkbrief gemaakt als houvast waarin begin- en eindtijd, pauze en ook beweegtijd als richtlijn waren opgenomen.
“Samen doen” is haar motto: kind, ouder(s) en leerkracht.
Ondanks dat het virus de boel volledig overhoop heeft gegooid zijn er ook vele positieve en mooie dingen uit voort gekomen. De vele leuke initiatieven van kinderen bijvoorbeeld zijn hartverwarmend. Juf Marie-Claire had, om de vakantie vast een beetje in te luiden, een “Ganzenbord spel” gemaakt in de klas op de grond en dit via “Teams” met de kinderen gespeeld. Er waren groepjes van vier kinderen gemaakt en alle opdrachten en de foto van het spel waren vooraf verspreid. De groepjes maakten onderling zelf verbinding via video appen om zo de spelopdrachten samen te maken.
Iedereen was op t afgesproken tijdstip aanwezig, zat klaar voor de computer om samen te “Ganzenborden” en te overleggen wie aan de beurt was om de dobbelsteen te gooien waarop Juf de gekleurde pion ging verzetten .
“Het was zo ontzettend leuk, iedereen zag elkaar weer en er werd naast spelen ook druk gekletst. Dit was echt genieten!”
Ondertussen bracht een ouder ijsjes rond, die (volgens de corona afspraken) aan de voordeur werden afgegeven. De onderlinge betrokkenheid en saamhorigheid is ontroerend en ze is trots op de kinderen en de ouders. Deze herinnering zal juf Marie-Claire nog lang koesteren.
Hoe nu verder na de mei-vakantie?
Er is heel veel overlegd met alle collega’s, bestuur, MR en ook tussen de beide scholen wat betreft het halen en brengen van de kinderen, op welke dagdelen gaan welke kinderen (gefaseerd) naar school, belastbaarheid van het schoolgebouw, schoonmaak, veiligheid, looproutes, de anderhalve meter afstand tussen de schooltafeltjes. Dit zijn zo wat praktische gedachtes.
Daarnaast, en dat is nog veel wezenlijker, wat hebben de kinderen de afgelopen periode meegemaakt, wat hebben ze meegekregen van de scherpe kanten van de Corona-tijd en hoe is het met elk kind afzonderlijk gegaan, hoe zit het kind in zijn/haar vel nu de school weer opengaat? Wat staat ons te doen om het sociaal emotionele stuk en ook het leerstuk in goede banen te leiden?
Maar het zal bovenal heerlijk zijn om de kinderen weer te zien.
Onze laatste vraag wat de mooiste en wat de minder goede ervaringen zijn geweest, als ze terug kijkt op de afgelopen weken, kan Marie-Claire zonder nadenken beantwoorden:
Ze heeft goede herinneringen aan de contacten met de kinderen, het plezier samen , de vragen die de kinderen haar stelden via de app. Het was met een “schermpje” ertussen en toch “in het moment zijn met het kind”. Eigenlijk heel bijzonder.
Minder aan het geheel was dat de “techniek” om op deze manier les te geven het soms liet afweten.
Marie-Claire, dank je voor je enthousiasme en betrokkenheid als leerkracht en als mens in ons dorp Haaren.