Beste dorpsgenoten,
Allereest allemaal het beste gewenst voor 2022!
Dat het nieuwe jaar veel levendigheid en gezelligheid in ons durpke mag brengen.
Brenda, vriendelijk bedankt voor het doorgeven van de pen aan ’t Eind.
De stek waar ik ben opgegroeid, nadat ik ben geboren in ’s-Hertogenbosch (en mijn vader me zsm mee naar huis wilde nemen). Mijn naam is Arjan van de Ven, ook wel ‘de zoon van de Frietboer bij kasteel Nemelaer’ genoemd.
‘t Eind, deze straat loopt van Adje “ De Kapper” tot de t-splitsing richting Esch & Boxtel.
Het is een straat die al ver terug gaat, waar blijkt dat de grond nog behoorde tot het kasteel, waar nog een bakker, slager en een bezinepomp aanwezig waren maar ook een brandweerpost en een leerlooierij stond. Als je ’t Eind goed bekijkt zie je dat i.v.m. deze historie ook niet alle huizen op een lijn staan.
Zoals een aantal van mijn voorgangers, woon ik momenteel ook in mijn ouderlijk huis (wat vroeger die slagerij was). Ik ben even weg geweest maar weer terug sinds 2015 met m’n dames, Bregje, Janne & Lieze.
Na mijn vertrek uit het huis op t Eind in 2001, kwam ik terecht op de Kerkstraat, in een appartement boven het Haarensklokje. Hier kregen we de mogelijkheid om samen te gaan wonen en er zaten en kwamen meerdere bekenden op die etage de appartementen. Het was er enorm gezellig en laagdrempelig, wat resulteerde in gezellige avonden, volle BBQ op het dakterras en een lege koelkast.
Na 3 jaar kregen we de kans om ons eerste huisje te kopen op de Akkerstraat, waar onze twee dochters zijn geboren. De Akkerstraat was een gemoedelijk buurt en we werden door de nieuwe buren en buurtgenoten zeer gemoedelijk ontvangen.
Na het starten van een eigen bedrijf, werden kantoor-, werkruimte en opslag een noodzaak en gingen we op zoek naar een nieuwe woning met meer ruimte en werkmogelijkheden. Je kan het je nu niet voorstellen maar de markt in 2014 was niet optimaal en het duurde in die tijd 15 maanden om onze tussenwoning op een perceel van 170m2 te verkopen.
We hebben meerdere huizen bekeken maar ’t Eind bleef trekken. Toen mijn ouders doorstroomden, hebben wij het huis (basis van voor 1900) drastisch verbouwd. Niet alleen ons huis is veranderd maar ook de straat is in 2017 volledig op de schop gegaan. Voorzien van een groenstrook in de bochten en leilinden. Het blijft een buurt met vele vaste families die het verleden van Buurtvereniging EDOP (Eind, Driehoekweg, Oude kerkweg & Pastoor Janssenstraat) nog kennen.
Hutten bouwen bij kasteel Nemerlaer, crossen in d’n ekker met buurt jongens en volledig in de zwarte grond thuiskomen, aardbeien plukken bij Van de Zande: ik heb me vroeger nooit verveeld.
Daarnaast ben ik altijd actief/lid geweest van diverse verenigingen: KPJ HAAREN, Voetbal Vereniging Nemelaer, het Sinterklaas comité, CV de Struivenweners, Il Grigio en LTV Haaren.
Bij de eerste twee verenigingen heb ik m’n huidige kameraden leren kennen en we hebben het nog steeds over de vele mooie momenten zoals Carnaval (Partypeople) en feestjes die we organiseerden in de Melkfabriek.
Om dingen levendig te houden in het dorp en deze door te geven aan de jeugd heb ik afgelopen jaren een bijdrage geleverd bij Sinterklaas Comité en ben ik nog steeds actief binnen jeugdcircus Il Grigio & CV De struivenweners.
Dat is tevens de kracht van Haaren: de grote bereidwilligheid om elkaar te helpen bij een vereniging of event. Wat de inwoners van Haaren met elkaar voor elkaar krijgen is ongekend! Juist nu er steeds meer mensen van buiten Haaren, in Haaren komen wonen moeten we proberen deze nieuwe inwoners te betrekken bij deze activiteiten. Een soort van Bierpompfeestachtige feest zoals in Esch, dat geeft al een mooie gelegenheid om mensen kennis te laten maken met het dorp en haar inwoners.
Vanuit de HaarenEEN redactie kwam ook de vraag: ‘Wat zou jij doen als je burgemeester was?’ Dat is niet moeilijk: ik zou diegene aanspreken die verantwoordelijk is voor de gemeentewerf! Wat een klerezooi is dat aan het worden ten opzichte van voor de herindeling. Als je iets vraagt staan ze je verbaasd aan te kijken, zo van: ‘je stoort me’, ‘ik ben te druk met m’n telefoon’ of ‘ik kan geen bezem vasthouden’. Dat vind ik persoonlijk een zichtbare slechte verandering na de herindeling. Ik zorg ervoor dat ik daar zo min mogelijk kom. Dat terwijl ik er voorheen elke week naar toe ging, toen was het gemoedelijk, opgeruimd en deed de MILEUstraat z’n naam echt eer aan.
De mooiste plek in Haaren, vind ik bij de 1e houten brug links bij kasteel Nemerlaer waar het water z’n weg vindt naar de Essche stroom. Ik zie het toch een beetje als onze achtertuin.
Laten we verder hopen dat alles snel weer z’n doorgang kan vinden en dat de verenigingen en clubs kunnen spelen en optreden en dat carnaval door kan gaan: dat Haaren in 2022 weer gaat bruisen en dat we elkaar weer kunnen ontmoeten! En dan natuurlijk niet alleen bij een goed koud glas bier
Graag geef ik de pen door aan het Groenplein!