Hierbij de bijlage voor HaarenEEN van Gerard Verburg Reitselaan 50
Toen ik onlangs door het team HaarenEEN werd gevraagd om een stukje te schrijven , heb ik, na twee minuten bedenktijd, besloten om daar maar op in te gaan.
Ten eerste omdat ik de Reitselaan mag vertegenwoordigen met plus minus tweehonderd bewoners ( ruwe schatting ). Ten tweede om HaarenEEN te ondersteunen .
Ik zal mezelf eerst maar eens eventjes voorstellen, voor diegene die mij nog niet kennen.
Ik ben Gerard Verburg, een rasechte Haarenaar, want ik ben denk ik verwekt, en weet zeker geboren in het begin van de oorlog op de Oisterwijkseweg. Daar waar nu een bouwbedrijf gevestigd is met dezelfde achternaam. Mijn vader had in 1937 daar een huis laten bouwen. Toen de Duitsers kwamen, schoten ze het glas uit de voordeur en de gaten in de nieuwe muren. Noodgedwongen woonden we toen met ouders, vier en een half kind, in de zelf gegraven schuilkelder die vlak naast ons varkenshok lag. We leken er zelfs een beetje op. Het moet voor onze ouders een vreselijke tijd zijn geweest.
Genoeg ellende en nostalgie.
Ik ben inmiddels zo oud dat ik niet precies weet hoe oud ik ben.
Heel lang heb ik bij Nemelaer gevoetbald. En ik ben altijd een actieve carnavalsvierder geweest.
Na de oorlog ging ik in Oisterwijk naar school. Iedere dag voor schooltijd naar de kerk. Na de lagere school ben ik naar de ambachtsschool ( L.T.S.) in Boxtel geweest. Dit was zo leuk dat ik over een twee jarige cursus, drie jaar deed . Als vijftienjarige ben ik als timmerman op de bouw begonnen. Op latere leeftijd ben ik nog zeven jaar kantine beheerder geweest bij Nemelaer.
Ik vind het mooi met kermis of carnaval volwassen kerels met bladen bier te zien sjouwen, die toendertijd nog, mennekes waren van acht of negen jaar. En waar hebben ze dat bier drinken geleerd? Jawel in de kantine van Nemelaer. Zoals jullie wel merken draag ik Nemelaer een warm hart toe. Ik ben zo’n 70 jaar lid, maar de laatste jaren niet meer actief.
Ik ben in Haaren opgegroeid. Woon dus al mijn hele leven in Haaren . Een mooi dorp met veel mogelijkheden voor jong en oud. Ik denk aan een KBO, tennisclub, voetbalclub, carnavalsclub en om niets of niemand te vergeten wil ik de hele Haarense gemeenschap in deze ereronde mee laten liften. Jammer genoeg gingen de twee toneelverenigingen ter ziele. Helaas ook de KPJ. Maar gelukkig is daaruit Rebirth ontstaan.
In 2006 zijn ons Mien en ik verhuisd naar de Reitselaan. Het was een gok of het zou slagen om een gepensioneerde bouwvakker uit het buitengebied, die nog gewend was tegen de heg te plassen, te verkassen naar ( in alle bescheidenheid ) de meest elitaire laan van Haaren.
De eerste dag dat we er woonden was het al raak. De ziekenwagen haalde met loeiende sirene onze buurman op. Of dat door onze komst kwam is mij niet helemaal duidelijk. Wel dat hij nog steeds in goede gezondheid onze buurman is. En nu, na zestien jaar, gaan drie van onze directe buren verhuizen.
Het is momenteel wel gevaarlijk voor ons als senioren om een wandeling te maken door ons mooie heuvellandschap in Haaren. Kilometers glasvezel die ingegraven moet worden en het trottoir die men geprobeerd heeft in ere te herstellen. Ik schop tegen een tegel die drie centimeter hoger ligt dan zijn buurvrouw. Met kunst en vliegwerk voorkom ik een val. In Tilburg zeggen ze dan : “Hij flikkerde bekaant meej zun bakkus op unne kaaibaant. “
Hopende jullie voldoende geïnformeerd te hebben over mijn leven in het mooie Haaren, in de Reitselaan, groet ik iedereen in carnavalstijl:
ALAAF.
Gerard Verburg
Ik zou de pen door willen geven aan :
De Torenstraat .