Op 4 Mei leggen we weer kransen en staan we stil bij hén die in oorlogen het leven verloren of lichamelijk en geestelijk vaak verschrikkelijk te lijden hebben gehad en nu nóg met hun oorlogsverwondingen moeten leven.
Dit jaar vieren we het voor de 75e keer, 75 jaar Veteranen Dag, nú in stilte.....
Dat is een ontzéttende teleurstelling , maar misschien worden we ons dit jaar bewust hoe het is " in staat van oorlog te zijn " met een nú onzichtbare vijand.....
Hoe zouden Veteranen deze bijzondere dag beleven?
Wat gaat er allemaal in hen om?
Ad Leduc was bereid zijn diepste gevoelens met ons te delen.
Wat er eerst uit zag als een vrij neutraal "ach, zo wás het nu eenmaal, ik heb er mee leren leven...." werd een zeer emotioneel gesprek, waarbij tot grote verbazing en schrik ineens heftige emoties, zelfs tránen te voorschijn kwamen....
"Wat krijgen we nóú?? Dat is me in ál die jaren nog nóóit gebeurd"
Nee, afhaken was er niet bij, misschien is dit na 58 jaar wel eens nodig en doet het goed....."
In Oktober 1961 ging Ad op 18 jarige leeftijd in dienst in Blerick om na 3 maanden opleiding naar voormalig Nieuw Guinea te worden gestuurd.
Een jongen die nog nooit ver buiten Haaren was geweest en al hélemaal nooit had gevlogen.
Hij moest zich in Oirschot melden waar hij tot 3 keer toe terug naar huis gestuurd werd omdat ze vanaf Amsterdam niet als militairen mochten landen in Japan.
Drié keer afscheid nemen van ouders, broers en zussen.
(Gelukkig kende hij zijn echtgenote Ria toen nog niet....)
Zoiets gaat je niet in de koude kleren zitten!
Eerst gebeurde er weinig daar in dat verre land maar toen hij in een augustusnacht op wacht stond klonk er plotseling alarm en snelden ze naar hun onderkomens om daar 3 dagen op hun brits te liggen wachten tot ze met drie pelotons in boten geladen en de rivier op werden gestuurd met de opdracht achter de Indonesische soldaten aan te gaan die in de rimboe huisden en voor wie de plaatselijke bevolking al op de loop was gegaan.
In lege kampongs in de jungle met als eten rijst, rijst en nóg eens rijst en een paar blikjes sardientjes.
Tijdens de patrouilles hóórden ze schoten, en wèrden beschoten (een maat naast Ad pál over zijn hoofd) maar behalve wapens en materialen kregen ze maar één Indonesiër te pakken die ze op de boot na weken mee terug namen naar de kazerne.
Zes spannende weken in de jungle.
Verder verliep alles rustig.
In Oktober 1962 kwam hij thuis maar in tegenstelling tot de soldaten die destijds uit Indonesië terug kwamen en nauwelijks op begrip of belangstelling konden rekenen, stond er voor hem een Ereboog met " Welkom thuis" .
Verzorgd door de buurt!
Daarna moest er meteen weer worden aangepakt en hernam het leven zijn gewone gang.
Behalve dan dat hij op Koninginnedag 1963 door de Burgemeester en een Wethouder uitgenodigd werd om om 14.00 in het Dorpshuis een lintje in ontvangst te komen nemen.
" Prima" zei Ad, " maar wel graag op tijd klaar want ik moet voetballen!"
(een belangrijke wedstrijd tussen de teams van 2 aannemers waarbij hij niet eens een vaste plaats had, maar voor de bal ging waar het maar kon)
Ad: "Ik ben blij met Veteranen Dag. Eerst hadden we alleen elkaar, nu krijgen we erkenning en waardering.
Het is mooi dat de jongeren tegenwoordig zich meer bewust zijn van hoe destijds het leven in oorlogstijd was.
Dit is een dag die we nooit mogen vergeten!!"
Beste Ad en Ria, dank voor jullie openheid en moed dit met ons te willen delen!
Meer berichten van Vrijwilligers HaarenEEN
Geen gedoe met lijstjes, inschrijfformulieren, contant geld..
Aan onze Haarense verenigingen en hun leden Het is tijd om jullie events naar een hoger niveau te tillen, de ervaringen van leden en deelnemers te verbeteren, én van een hoo...
Nieuwe beweeg- en sportgids op dit platform
Ons platform krijgt steeds meer mogelijkheden en je kunt er elke keer meer vinden. Dit dankzij steeds meer inwoners die zich inschrijven en ook verenigingen en maatschappelijke...
HaarenEEN en wedstrijd tabaksroken?
Soms krijg je als redactie leuke mails, ook van personen buiten Haaren die iets in Haaren zoeken: Goedemiddag. Even een vraag. Ik verzamel al jaren tabakspijpen. Nu heb ik een...
Meer berichten
Met de groeten aan Haaren, vanuit Lunteren!
Festivalvluchteling met klimaatzorgen Wat was afgelopen weekend mooi en héérlijk rustig in Lunteren op de Veluwe. Met sponsoring van de Rebirth organisatie (waarvoor dank!)...