“Een topsport-baan waarin je iedere dag leert”. Zo omschrijft Marjon Hendriks haar job als kleuterjuf van de Hasselbraam. Op vrijdag 4 september neemt ze afscheid.
Onderwijs is voortdurend in beweging en ik beweeg graag mee
Nieuwe ontwikkelingen is Marjon nooit uit de weg gegaan. Dat ze al zo lang met veel plezier lesgeeft heeft ze juist te danken aan haar toverwoord ‘flexibiliteit’. Zo stortte ze zich jaren geleden al op het ervaringsgericht onderwijs en heeft ze zich bekwaamd in de digitalisering, die ook in de onderbouw van het basisonderwijs zijn intrede deed. Maar als meest recente grote vernieuwing noemt ze het “Werken met de schuifwand open”: een onderwijsconcept waarmee de Hasselbraam werkt sinds de opening van de brede school De Sprankel in 2016. Marjon was al snel enthousiast: “We kijken nu met meer ogen naar de kinderen omdat alle kleuters werken in een groot lokaal. Dat betekent: samen bespreken, overleggen, afstemmen, evalueren en dus iedere dag van elkaar leren”.
In Haaren hoor ik thuis
Haar laatste stage tijdens de opleiding tot kleuterjuf was in Haaren. Ze fietste er dagelijks vanuit Oisterwijk heen, hoewel ze zich afvroeg wat ze in dat boerendorp moest gaan doen. Haar oma dacht daar anders over: ‘Wat zou opa trots geweest zijn. Hij bracht als Oisterwijkse veldwachter in de oorlog stiekem brood naar de gijzelaars op Haarendael’.
En zo solliciteerde Marjon nog vóór haar afstuderen op de toenmalige kleuterschool aan de Langeweg “De Foekepot”. Via het Hoefke, waar ze op jonge leeftijd al hoofdleidster werd, kwam ze in 1985 op de basisschool De Leyhoeve. Toen deze school ging fuseren met de Klim-op solliciteerde ze nog in Tilburg, maar uiteindelijk bleef ze in Haaren: “Hier hoor ik thuis”.
Welbevinden en betrokkenheid
De cursus ‘ervaringsgericht onderwijs’, die ze in Eindhoven volgde, heeft haar visie op onderwijs aan het jonge kind verruimd. “Elk kind is uniek met een eigen belevingswereld. En elk kind wil van nature leren. Geef kinderen de ruimte om te ontdekken. Zo is er veel te leren over paddenstoelen, die niet allemaal rood zijn en witte stippen hebben”.
Een rijke leeromgeving, zoals een bakkershoek, kan zorgen voor wekenlang betekenisvol onderwijs, waarbij de inbreng van de kinderen tot waardevolle leermomenten leidt en tot hoge betrokkenheid. “Laat kinderen zelf ook mee bepalen, meebeslissen. Gehoord en gezien worden is zó belangrijk. En als leerkracht moet je durven loslaten en voelen wat er leeft. Dicht bij de kinderen èn dicht bij de ouders”.
Marjon heeft een groot hart voor zorgleerlingen. Ze ervaart het steeds weer als een uitdaging om het beste uit een kind te halen: “Als ik jou toch eens zou kunnen helpen, zou kunnen openen!” Tevens verzucht ze “Je moet tegenwoordig van alle beperkingen op de hoogte zijn; we willen immers álle kinderen aannemen. Dat vraagt veel van de leerkrachten. Maar gelukkig zijn er professionals met veel expertise binnen de school. En weer geldt: samenwerken en van elkaar leren. Daarbij is de rol van de ouders ook heel belangrijk. We mogen immers heel veel uren werken met hun kostbaarste bezit.”. De contacten met de ouders zal Marjon dan ook het meeste gaan missen.
Toekomst
“Stilzitten is niks voor mij, maar ik kijk eerst eens wat er op mijn pad komt”. Wat ze leuk zou vinden weet ze wel te benoemen: vrijwilligerswerk op een kinderafdeling in het ziekenhuis of op een afdeling voor dementerende ouderen. Spelletjes doen, verhalen vertellen, voorlezen: in 44 jaar heeft ze daar veel ervaring in opgedaan! Ze zullen blij zijn met jou!
Marjon, we wensen je vrijdag een mooi afscheid van jouw school De Hasselbraam en alle goeds voor de toekomst!
