KERSTVERHAAL (geschreven in 2018)
Paniek was het, totale paniek overheerste de kerstsfeer in Haaren op de vooravond van Kerstmis Het kind was verdwenen uit het kribje in de St.Lambertuskerk. De pastoor, de koster en de misdienaars hadden alle hoeken en gaten van de mooi versierde kerk doorzocht. Geen enkel spoor gevonden van 't kleine menneke.....! Maria huilde dikke tranen met tuiten, Joseph zag visioenen die niet rooskleurig waren...
Ondertussen liep tegen kwart voor zeven de kerk vol, de organist, het koor en de kerkgangers wisten van niets. Er heerste vreugde in de kerk, niet alleen dat het kindje geboren was, maar ook dat men een paar gezellige dagen had, terecht na al dat werk en zorg voor Jan-en-alleman. In 'n klein kwartier waren alle plaatsen bezet, laatkomers hadden pech.Het koor zong van oudsher bekende kerstliedjes samen met de kerkgangers, maar wisten niet wat er zich achter de coulissen afspeelde. Het was compleet chaos bij degenen die op de hoogte waren van de raadselachtige verdwijning van Jezus. De sfeer was bijna te snijden in kleine smalle reepjes! Toch moest de Kerstmis beginnen. In de sacrestie kreeg onze goede pastoor in de gaten dat hij geen kazuifel aan had, haastig ging de koster dat halen, maar schopte tegen de emmer wijwater, zodat er nog nog 'n beetje water in de emmer was. De dame die enkele voorbeden zou lezen dweilde de 'heilige vloer' weer schoon.De pastoor hees zich in het kazuifel en de stoet liep naar het rijk versierde altaar. Zenuwachtig sprak de pastoor de beminde parochianen toe over hetgeen er gaande was, terwijl de misdienaar de verkeerde bladzijde van het misboek opende. Hij had het er ook moeilijk mee. Halverwege de toespraak van de pastoor klonk er een hart verscheurende bariton-achtige gil, de pastoor, de koster met natte broekspijpen, het koor en de voorlees mevrouw, de misdienaars en het kerkvolk vroegen zich af wie dat deed en waarom! De dirigent keek vanuit de hoogte achterom, maakte zich zorgen dat de sopraan haar stem verloren had, Hij maande het koor om erg hard te zingen. Gezien het gegil was het tegenstrijdig.
Het was Joseph die gillend naar de preekstoel struinde met grote afgemeten passen. Hij nam de microfoon en riep: 'Ons is kind verdwenen.Of de beminde parochianen hiervan op de hoogte waren, want onze harten zijn bedroefd'. Plotsklaps was het muisstil in de kerk, je kon de snikkende Maria goed horen... De pastoor verzocht Joseph haast smekend om de preekstoel te verlaten, 'Maria heeft je nu nodig Joseph'. Met getraande ogen voldeed Joseph aan het verzoek en stiefelde naar zijn ega... Na kort overleg met pastoor en het kerkbestuur (die waren er ook) werd besloten om de mis op te schorten en 'n zoekactie te beginnen. Maar ineens.... klonk er 'n vreugdekreet, zo hard dat een glas in lood raam brak en in stukken op de weer droge vloer viel... Parmantig stapte 'n vrolijk meisje van 'n jaar of 10, 12 door de kerkdeuren, jawel, jawel.....met het kindje Jezus in haar armen, wiegend en wel liep ze met haar moeder naar Maria en Joseph, legde 't kindje in het sobere wiegje. Ze riep erg hard in de stille kerk: 'Van mijn moeder moest ik vóór de mis 'n paar kaarsjes opsteken vanwege Kerstmis. Het kindje huilde heel hard, ik zag zijn ouders niet, misschien aten ze bij de pastoor om die tijd. Ik rende snel naar huis en vertelde het aan mamma. Samen namen we het kindje Jezus mee naar ons huis, gaven het 'n fles melk en verschoonde zijn luier naderhand. En nu zijn we weer hier, mét 't kindje! Waar maken jullie je zo druk om?? Kijk dan, hij lacht weer naar zijn ouders en ook naar jullie, ook naar mij en mijn moeder'!! De voelbare stilte werd verdrongen door een bijna muzikaal applaus van alle aanwezigen. De ongeruste pastoor, de koster met de bijna droge broekspijpen, kortom iedereen was blij en opgelucht.De mis werd een heerlijk vrolijk 'spektakel' want alle aanwezige kinderen kregen een mooie onverwachte rol en de gelovigen genoten van deze Kerst-special! Weer beklom Joseph de preekstoel, dankte het meisje en haar moeder voor de goede zorgen. Ook de pastoor en alle medewerkers werden op een ludieke manier bedankt. Een vrolijk Stille Nacht vulde de kerk van vloer tot gewelven en ook in alle verborgen hoeken en gaten. Na de mis werd er thuis over gesproken, met verse koffie en lekkere worstenbroodjes, ja zoals het Brabanders betaamd. Onderwijl knuffelde Joseph het kindje in de wiegende armen van Maria. 'n Warme traan rolde over haar wangen, van blijdschap....!
Sfeervolle kerstdagen en 'n gezond hopelijk stabiel en mooi 2023, wens ik allen die in dit (fantasie) verhaal een rol speelden, diezelfde wensen zijn er ook voor ieder die in Haaren woont. Laten we in het nieuwe jaar er samen de schouders onder zetten, iedereen heeft capaciteiten die bruikbaar zijn voor 'n goede gemeenschap! Probeer maar.
© Jef Peters
.
