Dodenherdenking 4 mei
Jammer van het slechte weer, maar opvallend veel Haarenaren hebben zich niet laten weerhouden om de dodenherdenking bij het monument voor het voormalig gemeentehuis bij te wonen. Een indrukwekkende plechtigheid, georganiseerd door het Comite 4 en 5 mei Haaren met sprekers, muziek van St Gregorius en Da Capo, het blazen van de Taptoe, 2 minuten stilte, kransleggingen en de bevrijdingslopers die in de nacht van 4 op 5 mei de bevrijdingsvlam in estafette vanuit Wageningen naar Haaren en Oisterwijk brachten.
Na de 2e wereldoorlog waren dodenherdenkingen in Haaren en veel andere gemeenten geen vast gebruik. Vanaf omstreeks I994, 50 jaar na de bevrijding is dit gebruik weer meer tot leven gekomen vooral door het bezoek van Schotse veteranen die hun gesneuvelde kameraden kwamen zoeken. Zij vonden die in Haaren waar zich in de gevel van het gemeentehuis een gedenksteen bevindt. Het bleek een van de weinige plaatsen met zo'n oorlogsmonumentje en zo werd Haaren sedert 1994 een pelgrimsoord voor bijna jaarlijkse bezoeken van Schotse veteranen zolang hun leeftijd dat mogelijk maakte.
In Haaren had zich een z.g. Schottencomité gevormd wat de bezoeken begeleidde. Dit comité moest zich schrap zetten toen in 1996 het gemeentehuis gesloopt werd. De twee gedenkstenen moesten gered worden en een plaatsje krijgen in het nieuwe gebouw.
Dat laatste werd geweigerd, want dat zou volgens het toenmalige bestuur een aantasting zijn van de hoogstaande architectuur van het nieuwe gebouw. ( Dit staat vreemd genoeg nu zelf ook op de sloop nominatie) Met veel moeite heeft het Schottencomité toen gedaan gekregen dat aan de achterzijde van het gemeentehuis een muurtje werd gebouwd waarin de stenen werden opgenomen.Tijden en meningen veranderen, Schotse veteranen zijn er al lang niet meer maar gelukkig heeft het comité Haaren 4 en 5 mei het initiatief genomen en de medewerking van het gemeentebestuur gekregen om dit monument de plaats te geven die het toekomt in combinatie met aandacht voor andere oorlogsslachtoffers.
Het voormalige gemeentehuis vormt een waardige achtergrond voor deze dodenherdenkingen waarin ook de herinnering aan André Vissers en Marius van de Wildenberg voortleeft, twee ambtenaren, die in 1944 het bevolkingsregister lieten verdwijnen en dat met hun leven in een concentratiekamp hebben moeten bekopen.
Over een paar jaar de dodenherdenking bij de Twee Snoeken?? Zal wennen zijn!!
Rens van de Ven